NAAR DE DOMINOMUUR

Zondag 8 november 2009
Het doel van onze wandeling van vandaag is de ‘dominomuur’, die morgenavond (9 november) symbolisch moet omvallen ter gelegenheid van 20 Jahre Mauerfall. Meer dan duizend, als dominostenen achter elkaar opgestelde muurelementen van zo’n 2,5 meter hoog, zijn in de afgelopen maanden beschilderd door zo’n vijftienhonderd Duitse scholieren. Maar ook door kunstenaars uit een zevental landen, die op initiatief van het Goethe Instituut een artistieke bijdrage hebben geleverd. Als ik het goed begrepen heb, zijn het landen (Jemen, Israël/Palestijnse gebieden, Korea, Cyprus, Mexico en China, die ook een muur hebben; met als meest navrante misschien wel de nieuwe muur tussen Israëlische en Palestijnse gebieden.
De honderden beschilderde muurelementen staan rechtop achter elkaar, met een metertje ertussen, vanaf de Potsdamer Platz tot de Brandenburger Tor. Een kleine kilometer, schat ik. Duizenden mensen en kinderen zijn er op deze zondagnamiddag op af gekomen om de kleurrijke, soms verrassende en originele creaties te bewonderen. Een soort Westside Gallery als tegenhanger van de al jaren bestaand, door kunstenaars beschilderde, Eastside Gallery langs de Spreeufer bij de Oberbaumbrücke
Logistiek hoogstandje

Net als op 3 november, de 'Dag van de Duitse eenheid', zijn wij onder de indruk van de massaliteit van dit evenement en de geweldige logistieke organisatie die erachter zit. De dominomuur is volledig afgezet met dranghekken, goed verlicht en goed bewaakt. Er omheen weer een kilometer lang horeca met eet- en drinktentjes en bedrijvige types die repeteren voor de dag van morgen. Het moet een mediaspektakel van de eerste orde worden, zo merk ik als wij bij de Brandenburger Tor zijn aangekomen, waar in het donker de spotlights al op de hemel gericht staan en de Brandenburger Tor zelf straalt in een gele gloed. Een enorme tribune staat klaar voor de talrijke officiële genodigden uit de hele wereld aan de ene kant en aan de andere kant een enorme stellage voor de tientallen cameraploegen. Het ZDF zendt het evenement live uit, maar er zijn camerateams uit de hele wereld naar Berlijn gekomen. Langs de Strasse der 17ten Juni staan tientallen omroepwagens met schotels op het dak. Ik zie mobiele redactielokalen en studioruimtes en een woud van wachtende hoogwerkers die morgen in actie komen om de cameramensen het ideale plaatje te laten schieten.
Het is nu al indrukwekkend om mee te maken. En dat allemaal omdat 20 jaar geleden de muur viel. Een milestone in de geschiedenis omdat met de val van de muur een einde kwam aan het communisme. En episode die al eerder in Rusland begonnen was midden jaren tachtig met de 'Glasnost' en 'Perestrojka' van Gorbatsov en de strijd van Solidarnosz in Polen, zoals Lech Walesa steeds maar weer benadrukt in televisieprogramma’s. Walesa is een beetje jaloers op alle aandacht voor de Berlijnse muur, terwijl volgens hem in Polen de victorie begon. Maar een mooier symbool dan het omvallen van een muur kun je natuurlijk niet bedenken. Vandaar dat we dit nog maar eens symbolisch herhalen met het omver duwen van een muur van dominostenen. Een briljant idee.